De presentatie van de reeks winnaars van de diverse prijzen van de World Press Photo begint altijd met de 'rustige' categorieën zoals portret en natuur, lunst en cultuur, om dan via sport door te gaan naar het 'harde' nieuws. De keuze van de winnende foto's in die volgorde levert dan een prachtige opbouw.
Bij de portretten kreeg Annie van Gemert een tweede prijs voor haar serie Jongens en Meisjes. Namens alle GKf leden van harte gefeliciteerd Annie!
Ook enkele andere Nederlandse fotografen kregen een prijs in deze categorie.
De opbouw van de reeks wordt ten slotte afgebroken met dé winnende foto. En wanneer die op het doek verschijnt, de beelden worden allemaal met een beamer op een scherm vertoond, is dat soms, en ook dit jaar, een beetje een vreemd moment, omdat de keuze zo breekt met de opbouw van de reeks foto's die je tot dan toe gezien hebt: van rustig tot heftig, en dan dit weer rustige beeld als winnende afsluiting. Toch denk ik dat een keuze voor zo'n wat afstandelijkere foto wel goed is, het is tenminste een enigszins uniek beeld, rellen en geweld zijn misschien wel te vaak vertoond, en te simplistisch om lang houdbaar te zijn.
Naast de prijzen waren er vermeldingen voor foto's van amateurs, zoals de stervende Iraanse demonstrante en een wat vreemde serie van een naakte Chinese man die op die manier zijn protest tegen wandaden van het regime aldaar verbeeldde. De totale serie foto's vertoonde wel een mooie balans, er leek duidelijk een zekere samenhang in de foto's van al die verschillende onderwerpen, wat wijst op een jury die heel goed weet waar ze mee bezig was, en dat uit een verzameling van meer dan 100.000 foto's, dat is niet niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten